inaeleni.blogg.se

     Γεράσαμε, μεγαλώσαμε και υποτίθεται οτι πρεπει να ξέρουμε τί ζητάμε από μια σχεση και από ένα έναν άνθρωπο... Έτσι θα μπορέσουμε να κανουμε ένα ξεσκαρτάρισμα στην πληθώρα των ανδρών, αλλά και στο μυαλό μας για το ποιοι άνδρες "επιτρέπονται" και ποιοι απαγορεύονται! 

       Έτσι λοιπόν ειχε γίνει και με μένα. Ήμουν κορίτσι μικρό (αλλά πάντα ομορφη και πανέξυπνη) και έκανα την πρώτη μου σχέση απλά και μόνο επειδή ερωτεύτηκα τρελά η κουλή και δε με ενοιαζε ότι αυτός ζούσε στι εξωτερικό και εγώ στην Ελλάδα..
       Τότε βεβαια (πριν 5 χρονια) λεφτά υπήρχαν και χρόνος μπόλικος και θεωρούσα οτι το να μπορείς να μπεις σε ενα αεροπλάνο και να πας να τον δεις ειναι τύπου "Ένα τσιγάρο δρόμος". Ομως οπως ηταν επόμενο, αυτή η σχέση τελείωσε... Και ας μη σου πω τί καλά που τελείωσε και μισήσεις και το γυναικείο και το αρσενικό είδος....! Τελείωσε για χιλιάδες λογους αλλά βασικά για την απόσταση...       

        Και μετά με χίλια ζόρια και 4 φίλες να με ζαλίζουν ολη μέρα, προχώρησα τη ζωή μου με εναν ανδρα που ζούσε στην ιδια πόλη με μένα.

 Εκεί λοιπόν ήταν που καταλαβα όλα αυτά που ελεγα στον πρωην μου, ότι η σχέση είναι η καθημερινότητα. Αν δεν αλλοιωθείς δε θα μάθεις.. Αν δεν τον βαρεθείς ένα βραδυ, δε θα σου λειπει το αλλο πρωι... Αυτό για μένα ήταν σχεση... Σε σημείο που κόντευα να αναιρέσω από τη ζωή μου τη σχέση με τον πρωην επειδή δεν τη θεωρώ σχεση. Ξέρω ακούγεται σκληρό! Γιατί τα συναισθήματα υπάρχουν. Αλλά πόσο καθαρά βλεπεις όταν τον αλλον τον συναντάς μια φορά τον μήνα και ειστε μες τα μέλια.... Πόσο καλά τον ξερεις όταν δεν τον εχεις ζήσει στην καθημερινότητα σου! Η σχέσεις εξ αποστάσεως ειναι σαν την εξοχική κατοικία. Και αυτό σπίτι σου είναι αλλά οχι το κανονικο σου....! 

Είπα λοιπόν πως εγώ ξανά σχεση από μακριά δεν κάνω... Ακόμα και αν αυτό το μακριά ειναι Θεσσαλονικη-Κατερίνη, που για αποστάσεις Αμερικής ειναι Δουλειά-Σπίτι. 

       Το έθεσα στον εαυτό μου σαν όρο. Γιατί βασικά δεν ειμαι ολιγαρκής. Δεν το μπορώ το λιγο. Είτε ειναι ο λίγος χρόνος που περνάς με τον άλλον. Είτε είναι το λιγο συναισθημα που δίνεις γιατί αν το δώσεις όλο ενώ ειναι μακριά θα τρελαθείς. Σου δημιουργεί κενό η απόσταση πως να το κανουμε... Αου δημιουργεί κενό και στο κρεβάτι σου. Σε αυτό το κρεβάτι που το πήρες διπλό για όταν και όποτε έρχεται αυτός, και που οταν λείπει κοιμάται το κινητό σου μετά το δίωρο τηλεφωνημα για καληνυχτα! 

      Ξερω ότι πολλές εκεί έξω, την απολυτότητα μου θα την κρίνεται αλλά δυστυχώς μιλάει η φωνή της λογικής. Οχι τιποτα αλλά την ακούσαμε πολλές φορές την καρδιά και ειδαμε πού μας οδήγησε! 

Ας μιλήσουμε λοιπόν ώριμα και ειλικρινά. Γνωρίζεις εναν άνθρωπο και σου λεει "Μένω Αθήνα." Άντε γεια σας... Η επόμενη σου κίνηση αν πεις Οκ δεν πειραζει ας το προσπαθήσουμε, ειναι να παρεις τηλέφωνο στην πιο κοντινή σου κάβα και να κλείσεις μηνιαία συνδρομή για 5 μπουκάλια βότκα. Κλείστε απο νωρίς μην ψάχνεσαι μέσα στις νυχτες που θα σου λειπει... Δεν είναι χαζό να βλεπεις το προβλημα και να πηγαίνεις να πεφτεις πάνω του ετσι κ αλλιως; Είναι σαν να βλεπεις τα σκατά στον δρόμο εκεί που περπατάς και να πεφτεις πανω τους. Είσαι χαζή αν το κάνεις. 

     Και άντε, στην αρχή θα τρως έρωτα... Μετά;;; Όταν θα βλεπεις τις φίλες σου να συγκατοικούν με τους δικούς τους και να προχωράνε τί ζωή σας τί θα κάνεις; Αργά ή γρήγορα θα πρεπει να πάρετε την απόφαση ή ο ένας ή ο άλλος να μετακομίσει στην αντίστοιχη πόλη. Και που θα πας να μετακομίσεις; Πού ξερεις αν θα τα βρείτε και από κοντα; Ουτοποιία είναι η σχέση από απόσταση. Δεν τον ξερεις καλά τον αλλον... Το ιδιο ξέρεις αυτός που περνάτε μαζί την κάθε μερα και το ιδιο αυτον που περνάτε μαζι μονο τα Σαββατοκύριακα; Θα απαντήσω εγώ. ΟΧΙ. Έτσι ξερό και απόλυτο... 

      Τί κανεις όμως,γαμώ τη λογική μου, όταν γνωρίζεις κάποιον, υπάρχει χημεία, τον θέλεις, σε θέλει, αλλά ζει σε άλλη πόλη.... 

       Προσπαθώ να καθοδηγήσω τη σκέψη μου και να μην αφησω την καρδια μου να υποκύψει... Αφού δε θα είμαι 100% ευτυχισμένη. Θα με φάει το πέρα δόθε και τα αεροπλάνα! 

Μεγαλώσαμε πχια....! Δυστυχώς! Δεν μπορούμε να πράττουμε απερίσκεπτα και να υποβάλουμε τους εαυτούς μας σε διαδικασίες που ξέρουμε οτι θα πονέσουν! 

       Έτσι λοιπόν για μια φορά ακόμα ζητάω τη συμβουλή σας... Βάζεις στην άκρη την καρδιά και το κόβεις πριν ακομα πληγωθεις ή πας σαν ζώο και μπαίνεις στο τρυπακι τις απόστασης;   

 

http://www.luckyblonde.gr/2015/07/blog-post.html#more